زندگینامه الحاج داکتر شهید علی شاه”توری”
ستاره یی از كهكشان جهاد حق بر عليه باطل و مبارز جاویدان كه بر او حماسه آفرين انقلاب نام گذاشته بودند، مردی بود شجيع و از تيمار خانواده متدين و يكتاپرست، او را بنام داكتر علي شاه طهوری(توري) ياد ميكردند، اين حماسه ساز دوران انقلاب، فرزند برومند الحاج کلانتر فيض محمد خان كه خود مرد مردمدار و سرشناس قريه هدايت الله خان(پادخواب روغني) ولسوالي بركي برك ولایت لوگر بود.
داکتر علي شاه “طهوری” در سن كودكي علاقه خاصي به تلاوت قرآن و رفتن به پاي منابر را داشت تا از سخنان رهروان راه دين و خلعت پوشان روحانيت اسلامی نکاتی بشنود و بياموزد او پس از فراغت دوره ثانوي بنابر ذوق سرشاريكه در رشته طبابت داشت، پوهنحي طب را انتخاب و پس از سپري نمودن امتحان كانكور، افتخار شموليت را در فاكولته طب دريافت کرد، وی پس از كودتایي به نام هفت ثور 1357 نتوانست سكوت اختيار كند، بار ديگر به دنبال راهی رفت كه در دوران محصلي اش مي پيمود. او در زمان تحصيلي اش اتحاديه محصلين را در پوهنتون ايجاد و از آن طريق نسل جوان و دين مدار را گردهم جمع نموده، در جهت آموختن علوم ديني و سياسي و اجتماعي تشويق مي كرد. او در زمان داودخان كه ظلم و استبداد فراگير شده بود، نسل جوان را سازماندهي نموده دست به تظاهرات مسالمت آميز اما آميخته با فرياد و انتقاد از روند سياست های داودخان و خودسري هاي دست اندر كاران دولتي میزد. بار ديگر پس از كودتاي هفت ثور قد بر افراشته خواست تا احياي مبارزات سياسي اش را نمايد. اما اين زمان، زمان ديگر بود و نه تنها اينك روند كار را در شيوه مبارزات سياسي اش انتخاب كرد، بلكه گام سريعتري را در جهت توسعه بخشيدن جهاد بر عليه كفر و الحاد نيز برداشت.
او در سال 1358 عضويت حركت اسلامي افغانستان را تحت زعامت حضرت آيت الله العظمی محمد آصف محسني(رح) كسب نموده و به فعاليت هاي حزبي، جهادي و مبارزاتي اش پرداخت، وی از سالهاي 1358 الي 1362 فعالیت های خود را در عرصه های مختلف فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، نظامی و رهبری چريك هاي شهري در کابل گسترش داد.
داکتر شهيد علي شاه “طهوری” در دوران حياتش حماسه هاي زیادی آفريد و ده ها ملحد و دشمن را رهسپار جهنم ساخت، فعاليت همه جانبه و سرشار او، دولت وقت را به ستوه رسانيده بود و دستگاه جهنمي خاد شبانه روزي تلاش مي كرد تا اين مرد حماسه ساز و يكتاپرست را دستگير نمايد اما هوشياري و بيداري كه او داشت، دولت هرگز قادر نبود تا رد پاي او را دريابد. او علاوه بر اينكه فعاليت هاي جهادي و مبارزاتي اش را بدون ترس و حراس انجام ميداد، تحصيلاتش را نيز دنبال ميكرد تا از هم قطارانش عقب نماند.
داکتر علي شاه “طهوری” مرد علم و فرهنگ بود و در جهت فعاليت هاي فرهنگي شوق و علاقه سرشاري داشت به خصوص در ماه محرم الحرام در جهت تجليل از روزهاي عاشوراي حسيني سعي و تلاش به خرچ ميداد تا ايام مصيبت بار را آنچه شايسته شأن امام حسين (ع) است در حد توان بهتر از هر سال ديگر تجليل نمايد. او كه خود مداح و مبلغ اهل بیت عصمت و طهارت(ع) بود، در ايام عاشورا نوحه سرائي، صحبت و سخنرانی در منابر و تکایا می نمود تا خدمات مخلصانه اش را در برابر عزاداران حسینی انجام داده باشد.
بالاخره كارش به جایي كشيد كه ديگر دست روزگار مجالش نداد تا بيش تر از اين تلاش پُربار و پُرثمرش را انجام دهد.
بتاريخ ششم سنبله ۱۳۶۲ هجری شمسی كه قرار بود عمليات نظامي را كه حماسه آفرين روزگار باشد انجام دهد اما بر اساس اعتراف یکی از بزدلان تحت شکنجه، مزدوران اجنبي و غلامان حلقه بگوش كفر و الحاد توانستند او را شناسایی و رد پايش را دنبال نموده تا اينكه در مقابل جاده پوهنتون كابل توسط عمال خاد دستگير و رهسپار زندان خاد گرديد. پس از سه روز در زندان، مردانه سه تن از مستنطقين بيدادگر را در داخل زندان با يك حمله قهرمانانه رهسپار جهنم ساخت و خود در اثر رگبار مسلسل پهره داران همان زندان جام شهادت را نوشيد.
از آن شهید راه خدا و از آن قهرمان راه آزادی که اکنون چهل ویک سال می گذرد تا حال اثری معلوم نیست،یاد و خاطره تابناکش را همراه با سایر قهرمانان و شهدای راه آزادی گرامی داشته و بر روح پاک شان درود میفرستیم.