شهید سید اسدالله مسرور؛ نماد شجاعت و وحدت در تاریخ معاصر افغانستان
مقدمه:
در تاریخ پرتلاطم افغانستان، نامهایی چون سید اسدالله مسرور نه تنها بهعنوان فرماندهان نظامی، بلکه بهعنوان نمادهای وفاداری به ارزشهای اسلامی، وحدت ملی و دفاع از مظلومان حک شده است.
شهید سید اسدالله مسرور یکی از برجستهترین چهرههای جهاد و مبارزه شمال افغانستان بود که در برابر اشغال شوروی، جنگهای داخلی و تهدیدات خارجی ایستادگی کرد.
او که از نوجوانی به صفوف مجاهدان پیوست، زندگیاش را وقف آزادی و عدالت نمود و با شهادتش در ۳ قوس ۱۳۸۰ ه.ش بر اثر انفجار بمب در ولایت بلخ، میراثی جاودان از خود بر جای گذاشت.
این مقاله، بر اساس روایتهای همرزمان، مصاحبهها و اسناد تاریخی، به بررسی زندگی، شخصیت و میراث این شهید والامقام میپردازد.
زندگی نامه: از چریک شهری تا فرمانده جبهات شمال
سید اسدالله مسرور در سال ۱۳۳۸ هجری شمسی در خانوادهای مذهبی و مبارز در ولایت بلخ به دنیا آمد.
از سنین نوجوانی، با هوش و شجاعتی خدادادی، به مبارزه علیه رژیم کمونیستی و اشغالگران شوروی پیوست.
همرزمانش نقل میکنند که او از همان دوران چریکهای شهری، رشادتهای بینظیری نشان داد و به سرعت به یکی از فرماندهان کلیدی جبهه شمال تبدیل شد.
در دوران جهاد مقدس (۱۹۷۹-۱۹۸۹ م)، مسرور نقش محوری در سازماندهی نیروهای مجاهد ایفا کرد.
او نه تنها در عملیاتهای نظامی شرکت داشت، بلکه در تربیت جوانان و ایجاد وحدت میان گروههای قومی و مذهبی، تلاشهای بیوقفهای انجام داد.
شهید مسرور از اوایل جوانی به دفاع از مردم خود در مقابل اشغال کمونیزم جهانی رشادت و ایستادگی نشان داد و در تمام مبارزات جهادی سهم فعالی داشت.
پس از خروج شوروی و در دوره جنگهای داخلی دهه ۱۹۹۰ م، بهعنوان فرمانده جهادی، در حفظ امنیت شمال افغانستان و مقابله با گروههای افراطی پیشتاز بود.
او با تدبیر استراتژیک، جبهههای متعددی را فرماندهی کرد و در بازسازی اجتماعی و فرهنگی منطقه نقش کلیدی ایفا نمود.
شهادت مسرور در ۳ قوس ۱۳۸۰ ه.ش رخ داد؛ در حالی که در حال انجام مأموریتهای جهادی در بلخ بود، بر اثر انفجار بمب جاسازیشده توسط عوامل نفوذی، به همراه یارانش به شهادت رسید.
مراسم تشییع جنازهاش با حضور هزاران نفر، نمادی از محبوبیت عظیم او بود.
ویژگیهای شخصیتی: شجاعت، تقوا و مردمداری
شهید مسرور، ترکیبی از شجاعت نظامی، تقوا معنوی و مردمداری بود؛ ویژگیهای برجسته او عبارتند از:
– شجاعت و تدبیر نظامی: او استراتژیست ماهری بود که در عملیاتهای حساس، با فریادهای توحیدی روحیه نیروهایش را تقویت میکرد.
– وفاداری به اسلام و وحدت ملی: قوم، مذهب یا گرایشهای خانوادگی در تصمیمگیریهایش جایی نداشت.
– مردمداری و سادهزیستی: با مردم عادی رفتاری صمیمی داشت و زندگیاش را وقف خدمت به جامعه کرد.
– روحیه جهادی و معنوی: مسرور، عارفی مجاهد بود که جهاد را فرهنگی و تربیتی میدانست؛ در تربیت نسل جوان، نقش معلمی داشت.
میراث و تاثیر: الگوی برای نسلهای آینده
میراث شهید مسرور فراتر از میدانهای نبرد، در وحدت ملی و حفظ ارزشهای اسلامی ریشه دارد.
شهید سید اسدالله مسرور، از تبار حیدر کرار بود که زندگیاش را در راه آزادی فدا کرد.
او نه تنها فرماندهای دلیر، بلکه معلمی اخلاقی و عارفی مقاوم بود.
در این بیست و چهارمین بهارِ بیاو، یارانش هنوز در سینه، زخمِ فراق میکشند؛ ای بادِ شمال! ببر به مزارِ آن شیرِ بیشهی ایمان، این نجوای دلِ خسته را که: «یادت گرامی، راهت پررهرو، و روحت در بهشتِ شهادت، همنشینِ حیدرِ کرار باد.»
✍#نویسنده: محمدقاسم «نظری»
#تاریخ_نشر: ۸ عقرب ۱۴۰۴ هـ.ش