زندگینامهٔ مختصر شهید سید نادرشاه مسرور
شهید سید نادرشاه مسرور فرزند سید احمدشاه مسرور، در سال ۱۳۲۳ خورشیدی در ولایت بلخ، در خانوادهای متدین، عالم و سرشناس چشم به جهان گشود. او از کودکی در سایهٔ تربیت دینی خانواده پرورش یافت و روحیهٔ ایمان، عدالتخواهی و عشق به وطن در وجودش نهادینه گردید.
تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش به پایان رساند و سپس برای ادامهٔ آموزش و فراگیری علوم اسلامی و اجتماعی، گام در مسیر دانش نهاد. در کنار تحصیل، به مسئولیتهای اجتماعی و فرهنگی توجه ویژه داشت و با مردم منطقه پیوندی صمیمانه برقرار کرد.
با اوجگیری اشغال افغانستان توسط ارتش سرخ شوروی، سید نادرشاه مسرور با درک مسئولیت دینی و ملی خویش، به صفوف مجاهدین پیوست. او یکی از فرماندهان شجاع و برجستهٔ جبهات شمال کشور بود که با تدبیر، شجاعت و ایمان، مجاهدین را علیه اشغالگران سازماندهی کرد.
وی در این مسیر با فرماندهان بزرگ جهادی چون الحاج سید حسینشاه مسرور، رئیسدین محمد خان و دگرجنرال شهید سید اسدالله مسرور هم فکر بود و در تقویت مجاهدت مردمی و پاسداری از وحدت اسلامی نقش مؤثری ایفا کرد.
شهید سیدنادرشاه مسرور از اعضای فعال و متنفذ حرکت اسلامی افغانستان بود و پس از سقوط رژیم کمونیستی در سال ۱۳۷۱ خورشیدی منحیث فرمانده لوای ۰۵۵ جهادی منصوب گردید، ایشان بهعنوان یکی از چهرههای برجستهٔ نظامی و سیاسی شناخته میشد.
سرانجام، پس از سالها جهاد و خدمت صادقانه، در ۸ میزان ۱۳۷۴ خورشیدی (اواخر سپتامبر ۱۹۹۵ میلادی)، در ولسوالی چهارکنت ولایت بلخ، در سن ۵۲ سالگی به شهادت رسید.
شهادت او نماد ایثار، ایمان و استقامت مجاهدان شمال و الگویی ماندگار از همت و فداکاری در راه خدا و میهن بود.
یاد و نام شهید سید نادرشاه مسرور، به عنوان نشانه ی جاودانهٔ مبارزه، عزت و غیرت مردم بلخ از قُله های سربلند چهارکنت در تاریخ افغانستان ماندگار خواهد ماند.