ای روحِ سرخِ صبح، درخشانتر از یقین،
ای آفتابِ غیرتِ دیرین، سید اسد
چون ذوالفقارِ عدل، بُرندهتر از نگاه،
ای تیغِ حق، جلادهِ آیین، سید اسد
خونت ز جوهرِ نفسِ خورشید آفرید،
در سینهی زمانه چه تمکین، سید اسد
هر ذره از زمین به حضورت وضو گرفت،
ای قبلهگاهِ خاک و برِ دین، سید اسد
از نالهی تو شعله به محرابِ عرش خاست،
ای لالهی شکفته بر آذین، سید اسد
دین زنده شد ز نام تو تا حشرِ جاودان،
ای فاتحِ نبردِ غم و کین، سید اسد
“فاضل” نوشت با نفسِ شوق و سوز دل:
«ای معنی حماسهی تمکین، سید اسد»